Przez ten weekend, jak co roku w ostatni weekend października, środowisko literackie ożyło z prostego powodu - XXI Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie, których gościem honorowym w tym roku była Francja, ale z pewnością nie to wzbudziło największą sensację. Oczywiście to możliwość spotkania autorów zawsze przyciąga tłumy i tak też było w tym roku. Sama pojechałam do Krakowa na krótko, bo wpadłam tam tylko na dwie godzinki, ponieważ ekipa się trochę posypała, ale mówi się trudno, a co zobaczyłam i kupiłam to moje. 😎

Autorzy

Tak wyglądała kolejka do Érica-Emmanuela Schmitta, a jeszcze kawałka za mną nie uchwyciłam

     Zacznijmy od autorów. W tym roku można było spotkać ich mniej więcej zliczoną rzeszę, ale dwóch było dwóch, według mnie, bardzo szczególnych gości. Éric-Emmanuel Schmitt oraz Nicholas Sparks to nazwiska, które cieszyły się największą popularnością. Tego pierwszego najbardziej kojarzy się z Oscar i Pani Róża. Natomiast Sparks napisał wiele powieści, jednak ja go najbardziej kojarzę z Pamiętnikiem, chociaż żadnej jego książki nie przeczytałam, mimo tego że moje koleżanki się w nim zaczytują i zatracają co chwilę.

Co kupiłam i dostałam?

Moje małe skarby ♥♥

I znowu ten tłum

"W zły sposób podchodzimy do dzieciństwa"

     "Jak ja nie cierpię lata" - te słowa z pełnym przekonaniem wypowiadam już od kilku lat. Lubię wakacje, wyjazdy, grille, ogniska, itd. ale czy przy okazji musi być tak cholernie ciepło? Jednak większość je lubi, więc trzeba się przystosowywać - a skoro ponad połowa wakacji za nami (jeżeli kogoś dobiłam to nie dziękujcie 😛) i już tylko trzydzieści dni dzieli mnie od pierwszego dnia w liceum (totalnie nie mogę się doczekać) to trzeba się trochę rozluźnić i dlatego dzisiaj mam dla was tag znaleziony u Pauliny.

     Mimo że premiera książki była 1 lutego, ja posiadam ją już od 27 stycznia... Tak jakoś przyszła do mnie wcześniej z niewiadomych powodów. Pierwsza część o tytule Big Red Tequila z 1997 zachwyciła mnie totalnie. Teraz nadszedł czas na drugą część serii Tres Navarre autorstwa Ricka Riordana - Taniec wdowca z 1998.

   Policjanci wiedzą, że sprawcy są głupi, ale i tak czasami ich lekceważą. (...) Większość ludzi, którym zbrodnia uchodzi na sucho, wcale nie wykazuje się specjalną mądrością. Postępują w dostatecznie idiotyczny sposób, żeby zbić policję z tropu.

     Wiem, że najpierw powinnam skończyć pisać o Percy Jackson i bogowie olimpijscy, potem napisać o Olimpijscy Herosi, a dopiero na koniec wziąć się za książkę, o której dzisiaj wam opowiem, ale nie jestem w stanie. Przedstawiam wam kolejną wspaniałą książkę wuja Riordana, czyli Apollo i boskie próby: Ukryta Wyrocznia.

     Książka jak na mój gust za stara, ponieważ jej pierwsze wydanie pojawiło się w 1997 roku, a ja raczej nie czytam książek sprzed 2001 roku. Wyjątkiem są dzieła Shakespeare'a, powieści Tolkiena, książki o genialnym detektywie Sherlocku Holmesie Sir Artura Conan Doyla oraz Portret Doriana Graya Oscara Wilde'a. Pojawia się więc pytanie dlaczego sięgnęłam po tę książkę. Odpowiedź jest prosta - została napisana przez Ricka Riordana, mojego ulubionego autora, znanego ze swoich książek usnutych wokół różnych mitologii. Jednak tym razem z fantastyką i mitologią koniec. Chociaż może raczej się jeszcze nie zaczęły, mając na uwadze to, że pierwsza książka o młodym herosie Percym Jacksonie ukazała się osiem lat później w 2005 roku.
     Wracając do książki, którą mam zamiar przedstawić - kryminał rozgrywający się w Teksasie oraz nielicencjonowany detektyw i równocześnie amator tequili, a także mistrz tai-chi... Oj, mówię wam - w Big Red Tequila, pierwszej części serii Tres Navarre, dużo się dzieje.

Pierwsza zasada płatnego morderstwa - powiedziałem - to zabić zabójcę.

     Jackson "Tres" Navarre, wraz z kotem Robertem Johnsonem, po dziesięciu latach wraca z San Francisco do rodzinnego miasta na prośbę swojej eks - Lillian Cambridge. W San Antonio mało kto wita go życzliwie - na dobry początek wywala byłego najemcę domu, a Jay Rivas z miejscowej policji daje mu radę, aby wracał skąd przyjechał. Oczywiście jego była nie jest jedynym powodem, dla którego wrócił. Tres ma zamiar rozwikłać sprawę sprzed dziesięciu lat, czyli morderstwo jego ojca, byłego szeryfa, które to śledztwo porzuciło zarówno policja, jak i federalni. WSZYSCY obwinili o zbrodnię mafię, dokładnie Guya Whita, bądź Randalla Halcomba, przestępcę, którego za kratki wpakował szeryf Jackson Navarre i któremu ktoś dwa dni po śmierci szeryfa wpakował kulkę między oczy. Tres ma zamiar za wszelką cenę rozwiązać sprawę sprzed dekady.
     Kilka dni po jego powrocie znika Lillian. Jack jest pewny, że obie sprawy w jakiś sposób się ze sobą łączą. Do kręgu podejrzanych zaprasza Beau Karnaua - współpracownika Lillian, fotografa i właściciela galerii, Dana Sheffa - byłego panny Cambridge i bogacza, któremu w dzień przyjazdu nieźle dokopał, Terry'ego Garza - pracownika w rodzinnej firmie Sheffów oraz miejscowego polityka Fernanda Asantego, poniekąd wroga szeryfa Navarrego. Tres dobrze wie, że mimo swojego uroku osobistego wpakował się w kłopoty wielkości Teksasu, a w tym przekonaniu utwierdziło go nie tylko to, że kilka razy do niego strzelano, ale także to, że próbowano z niego zrobić ludzką tortillę za pomocą niebieskiego thunderbirda.
     Już po przeczytaniu trzech pierwszych rozdziałów wiedziałam, że z Big Red Tequila nie będę się nudzić. Nie pomyliłam się. Książka zawiera typowy dla Riordana humor. Każdy wątek, każde wydarzenie, każde zdanie, każde słowo jest szczegółowo przemyślane co czyni tę książkę niezwykłą. Może dla niektórych będzie nieco za dużo przekleństw, ale do cholery akcja rozgrywa się w Teksasie! Przekleństwa są tu tak niezbędne, jak Percy Jackson w Olimpijscy Herosi. BRT jest również skarbnicą wiedzy na temat tego, jak się bronić. Jest tam też taka informacja, w którym miejscu należy nacisnąć kciukiem, aby pobudzić pracę serca i kilka innych przydatnych informacji.
     Tres Navarre bardzo przypadł mi do gustu. Nie wiemy o nim i jego rodzinie od razu wszystkiego, tylko stopniowo się tego dowiadujemy. Jest to bohater, który mało czym się przejmuje i zrobi wszystko, aby dopiąć swego. Nie zważa na to, co mówią inni. Upiory przeszłości go męczą, więc stawia im czoło. Nie jest może tak genialny jak Sherlock Holmes, ale spokojnie może się z nim równać.
     Osobiście nie widzę minusów w tej książce. Akcja jest zawiła, a większość tropów zarówno łączy się ze sobą, jak i prowadzi donikąd. Każda postać jest doskonale wykreowana. Wątek miłosny nie jest przesadzony i jest minimalnie zauważany. Trup może i nie ściele się gęsto, a krew nie spływa potokami, ale za to mamy do czynienia z amatorami big redów i tequili oraz dużą dawką marychy i kokainy. Zastanawia mnie tylko, jak jedno, wtedy jeszcze niewielkie, miasto może pomieścić niezłą siatkę mafijną, policję, detektywa z kotem, niezrównoważonych bogaczy i zagadki ciągnące się przez dekady.

     Z mojej strony to tyle. Z całego serca polecam Big Red Tequila autorstwa Ricka Riordana wielbicielom kryminałów, zawiłych akcji lub sztuk walki. Sama z niecierpliwością czekam, aż w Polsce zostaną wydane kolejne części serii Tres Navarre. Na szczęście zapowiedziano już drugą część Taniec Wdowca, ale niestety nie znam jeszcze daty premiery :( Obstawiam czerwiec przyszłego roku. Jeżeli ktoś coś wie to byłabym wdzięczna za informacje.

     Na ten TAG natrafiłam na blogu Hoyden. i, jako wielka fanka twórczości Ricka Riordana (mienie wszystkich jego książek coś mówi, co nie?) oraz samego Percy'ego, nie mogłam przejść obok niego obojętnie :D Więc czekając na nową serię wuja Riordana "Apollo i Boskie Próby" (już 18 maja w księgarniach *-*) przedstawiam wam kilka odpowiedzi na temat PJ i OH.
1. Obóz Herosów czy Obóz Jupiter?
    Oczywiście, że Obóz Herosów! Większa swoboda i zdecydowanie nie-wojskowy klimat, ścianka wspinaczkowa plująca lawą... To coś zdecydowanie dla mnie! Po za tym w Jupiterze nie pływają, a to jest jedna z rzeczy, które uwielbiam robić.
2. Ulubiony Heros
    Z prawie całą pewnością Leo Valdez - największy śmieszek wśród Herosów! Po za tym, jak można nie lubić gościa, który ma władzę nad ogniem, robi wspaniałe taco's, konstruuje wspaniałe maszyny, ma niesamowite poczucie humoru, mimo ogromnej straty i jest cholernie inteligentny? Nie da się. Zastanawiam się jeszcze nad Nico di Angelo... i jeszcze są bliźniacy Hood... Dobra, zostaję przy Leo.

     Był zwykle klasowym żartownisiem, nadwornym błaznem, bo wcześnie odkrył, że jeżeli potrafi się wszystkich rozbawić i udawać twardziela, zwykle uniknie się pobicia. Będą cię tolerować nawet największe bandziory, pozwolą ci dołączyć do grupy, bo lubią mieć takiego, co ich rozśmiesza. No i poczucie humoru jest dobrym sposobem na ukrywanie bólu. A jeśli okaże się nieskuteczne, zawsze jest Plan B. Dać nogę. Wciąż zwiewać.
     Był jeszcze Plan C, ale obiecał sobie, że nigdy więcej z niego nie skorzysta.
     A teraz poczuł przemożną chęć, aby jednak spróbować - zrobić coś, czego nie robił od tego wypadku, od śmierci matki.
     Wyprostował palce i poczuł w nich mrowienie, jakby się budziły do życia - szpilki i igły. A potem wystrzeliły z nich płomienie. Języki ognia zatańczyły na jego dłoni.

Fragment o Leo Valdezie z książki Ricka Riordana Zagubiony Heros

3. Półbóg, którego najbardziej nie lubisz
    Większość czytających książki Riordana zapewne spodziewa się odpowiedzi Oktawian, Clarisse lub Luke, natomiast najbardziej nie lubię chyba... Franka. Naprawdę! Nie ma żadnej charyzmy -_- I jeszcze Reyna. Jej po prostu nie lubię.
4. Ulubiona broń
    Łuk, albo sztylet... Sztylet jest jednak bardziej przydatny w walce, chociaż według mnie najlepszą broń miał Nico - miecz ze stygijskiego żelaza, po prostu cudo!
5. Ulubiony główny grecki bóg
    Hm... Apollo albo Artemida. Apollo, który śpiewa, tańczy i strzela do ludzi powalił mnie swoimi haiku (mhm... taaa... jasne...), a Artemida, no wiecie - niepowstrzymany łowca, silna i niezależna, uwielbiająca gwiazdy i wilki. A tak serio to nie wiem dlaczego bardzo lubię łuczniczych bliźniaków, ale przecież nie wszystko musi mieć swoje uzasadnienie.
6. Najmniej lubiany główny grecki bóg
    Atena, mimo mojego uwielbienia do mądrości i inteligencji. Ona jest jednak zbyt przemądrzała.
7. Kto jest twoim boskim rodzicem?
    Moim boskim rodzicem jest... Tanatos, bóg Śmierci i chyba tylko ja jestem jego córką. Tego to się nikt nie spodziewał. Pojawia się tylko przez krótki moment w Syn Neptuna, ale od razu wiadomo, że to ciekawa postać. Tu odzywa się też moje kolejne uwielbienie - mrok, tajemniczość i pewność, bo przecież śmierć jest jedyną pewną rzeczą w życiu.
8. Ulubiony potwór
    Jednogłośnie Mantykora.
9. Ulubiony grecki bóg z poza wielkiej 12
    Tu po prostu muszę napisać dwóch - Tanatos i Nemezis.
10. Najmniej lubiany bóg z poza wielkiej 12
    Chione, bo prawie zabiła Leo -_- Ale również ją podziwiam. I jeszcze Eros - wredny typ.
11. Ulubiony grecki transport
    Podróż cieniem. Wiem, że to bardziej sposób podróżowanie, ale ciii... Chciałabym spróbować.
12. Najlepsze proroctwo
    Trudny wybór. Kandydatami są przepowiednia z Klątwa Tytana

Pięcioro niech na zachód ruszy,
Z których jedno zginie w bezdeszczowej głuszy.
Drogę do niej Olimpu zagłada im wskaże,
Heros i Łowca wygrać mogą tylko w parze,
Jednemu dane wytrwać pod klątwą tytana,
Jednemu zaś śmierć ręką rodzica zadana.

    Kolejnym kandydatem jest przepowiednia z Bitwa w Labiryncie

Zgłębisz się w tuneli mrok nieskończonych,
Pojawią się tam zmarły, zdrajca, zagubiony,
Z ręki króla upiorów padniesz lub powstaniesz,
Oto Ateny dziecka ostatnie zadanie.
Ostatni dech herosa jest zagłady porą,
Losy gorsze od śmierci miłość ci odbiorą.

     I jako ostatnia przepowiednia z Znak Ateny

Córa mądrości samotnie kroczy,
Znamię Ateny przez Rzym ogniem się toczy.
Już węszą mdły oddech anioła bliźnięta,
Pod którego strażą wiecznej śmierci pęta.
Już blednie olbrzymów zmora ozłocona,
Z utkanego więzienia w bólu uwolniona.

 13. Ulubiony mitologiczny stwór (ogólnie)
     Centaury, czyli Imprezowe Kucyki :D
14. Ulubiony mitologiczny stwór (konkretny)
     Brak.
15. Najbardziej emocjonujący moment w Percy Jackson i bogowie olimpijscy
     Ostatnie momenty obrony Manhattanu, czyli rozmowa Annabeth i Luke'a.
16. Co, według ciebie, ma smak podobny do ambrozji/nektaru?
    W moim wypadku byłoby to chyba ciasto jagodowo-czekoladowe. Pycha!
17. Ulubiona nadzwyczajna umiejętność
    Wzywanie zmarłych lub władza nad ogniem (nie mam pojęcia jaki inaczej to nazwać). Nie mogę wybrać :/
18. Ulubiona para
    Jason i Piper - nie wiem, jak się ten parring nazywa, ale uważam, że oni są dla siebie stworzeni... oczywiście prez Rica :)
19. Ulubiony fragment filmu
    Oddalam to pytanie, bo nie przepadam za filmami.
20. Najbardziej emocjonujący moment z Olimpijscy Herosi
    Spotkanie Nico i Jasona z Erosem w książce Dom Hadesa. Riordan wtedy ponownie (!!!) rozdarł moje serce. Po tym fragmencie po prostu rzuciłam książką o ścianę. Dosłownie. Wtedy też znielubiłam Erosa. Wymusił przyznanie się Nica do tego, że kochał Percy'ego (nie dziękujcie za spojler), a to tylko po to żeby zdobyć Berło Dioklecjana. Byłam zła, że Eros wymusił na Nico wyznanie uczuć, ale w sumie to nie byłam pewna co czuję. Po prostu wybieram ten fragment, jako najbardziej emocjonujący i koniec.
21. Przewodniczysz wyprawie. Wybierz jedną osobę z Obozu Herosów i Obozu Jupiter (nie może to być Percy ani Jason)
    Szczerze? To nawet bym ich nie wzięła. Z Obozu Herosów na 110% Leo Vadez (♥), a z Jupitera najchętniej wzięłabym Oktawiana, ale on zginął, więc Nico di Angelo, bo w sumie on należał do obu obozów.
22. Czy zaakceptowałabyś propozycje Zeusa o nieśmiertelność?
    Nie. Pozwolę tu zacytować sobie wypowiedź Jacka Sparrowa z filmu Piraci z Karaibów: Na nieznanych wodach (nie wiem jak dokładnie brzmi ten cytat, ale to jest coś w tym stylu).

Nie chciałbym być nieśmiertelny. Może kiedyś będę nieśmiertelny, jako odkrywca Źródła Wiecznej Młodości. Ale niech każda nasza cząstka żyje w wiecznej tajemnicy. 

Lubię tajemnice, a jeżelibym przyłączyła się do greckich bogów moje życie byłoby oczywiste. Tylko od czasu do czasu może spaliłabym jakiegoś śmiertelnika. Jednak mamy tu swój czas i mamy jak najlepiej go wykorzystać. Możemy zostać zapamiętani przez świat, albo tylko przez najbliższych, ale w pamięci mamy życie wieczne. Po za tym, po śmierci, może czeka nas lepsze życie?
23. Ulubiona książka z Percy Jackson i bogowie olimpijscy/Olimpijscy Herosi
    I znowu muszę podać dwie odpowiedzi. Z PJ raczej Klątwa Tytana, a z OH zdecydowanie Zaginiony Heros, bo Leo.
24. Najmniej lubiana książka z tych serii
    Trudny wybór, bo każda część jest na swój własny sposób wspaniała, ale chyba najmniej lubię Morze Potworów.
     Przepraszam, że nie do każdej odpowiedzi jest uzasadnienie, ale czasami po prostu tak myślimy, bo tak. Nominuję Huberta, który prowadzi blog Masonpl.pl i zostawiam te same pytania, jednak jako, że wiem, iż nie czytałeś jeszcze Olimpijscy Herosi odpuszczam ci pytania 1, 18 i 20, a w pytaniu 21 możesz wybrać dwie osoby z Obozu Herosów oprócz Percy'ego.

     Tak wiem. Będziecie czytać o tym, jak umierałem w męczarniach, i wykrzykiwać: "Rany! Nieźle to brzmi, Magnus! Mogę też umrzeć w męczarniach?"
     Nie. Po prostu nie.
     Nie skaczcie z żadnych dachów. Nie wybiegajcie na autostradę, nie podpalajcie się. To tak nie działa. Nie skończycie tam, gdzie ja. [...] 
     Nazywam się Magnus Chase. Mam szesnaście lat. Oto opowieść o tym, jak moje życie stało się jeszcze gorsze, od kiedy dałem się zabić.

     Książka trafiła w moje ręce 24 października zeszłego roku na Targach Książki w Krakowie i nie ukrywam, że czekałam z niecierpliwością już od października 2014 po przeczytaniu Krew Olimpu, i gdy tylko ją kupiłam czekałam z niecierpliwością, aby ją przeczytać. Przedstawiam wam Magnus Chase i bogowie Asgardu: Miecz Lata wuja Riordana.

     Drugi w styczniu post do Wyzwania Czytelniczego :) Dzisiaj po raz kolejny zamierzam was zachęcić do odwiedzenia Obozu Herosów. Przedstawiam wam trzecią część przygód Percy'ego Jacksona, czyli Percy Jackson i bogowie olimpijscy: Klątwa Tytana.

     Kolejny post o książce. Ja was chyba tym zanudzę, ale mówi się trudno i się dalej pisze. Dzisiaj ciąg dalszy wyzwania czytelniczego. Przedstawiam wam "Percy Jackson i bogowie olimpijscy: Morze Potworów".



     W drugiej części przygód Percy Jackson musi odnaleźć legendarne Złote Runo, którego poszukiwał Jazon. Jest ono potrzebne, aby uleczyć Sosnę Thalię, strzegącą granice obozu. Aby je odnaleźć ucieka z obozu razem z Annabeth i Tysonem. Wypływają razem na Morze Potworów, powszechnie znane jako Trójkąt Bermudzki. Musi też przy okazji uratować Grovera. Jednak nie są to jedyne problemy, z którymi zmaga się młody heros. Do obozu trafia cyklop, okazujący się jego bratem. Luke zwołuje armię. Chejron zostaje zwolniony. Tak wiele problemów, tak mało czasu...

        Bardzo trudno napisać o książce, która została zekranizowana, a jest to pierwsze zadanie w konkursie Czytamy? Czytamy! Podejmij z nami wyzwanie czytelnicze. Jeszcze trudniej wybrać tylko jedną, ale po wielu godzinnych rozważaniach wybrałam książkę, o której już od dłuższego czasu chciałam napisać, mojego ulubionego autora – Percy Jackson i bogowie olimpijscy herosi: Złodziej Pioruna autorstwa Ricka Riordana. Jednak największym wyzwaniem w tym konkursie jest to, że by napisać o jakiejś książce  tylko w 150 słowach. Ten cały wstęp ma około siedemdziesięciu czterech wyrazów.