Niedawno zawitała do nas jesień, a wkrótce do naszych drzwi zapuka zima. Są to moje ulubione pory roku ze względu na:

• kolorowe liście 🍁🍃,
• zimno ❄,
• deszcz, bądź śnieg 🌂, 
• możliwość przytulenia, a jako wymówkę mieć to, że jest ci zimno 🙌,
• dłuuuugie wieczory spędzone z ciepłą herbatą, pod kocem, słuchając muzyki i czytając książkę lub oglądając film 🎵📖,
• gwiazdy świecące dłużej 🌌,
• nocne pogadanki przez telefon 📱,
• zimowe atrakcje, czyli łyżwy, snowboard i wojny na śnieżki 🏂,
• święta *-*🎄,
• sylwestra 🎉,
• zdjęcia wśród śniegu,
• rękawiczki, czapki i puchowe kurtki,
• oraz moje urodziny ^^ (28 stycznia).

                                         

Post zawiera spojlery!

     Dlaczego nie po kolei? Ponieważ zaczynam od Próby Ognia z okazji wczorajszej premiery filmu o tymże tytule, na której zresztą byłam (: Czytałam również książkę, która wprawdzie nie zmiażdżyła mnie tak jak pierwsza część, ale i tak jest cudowna *-* Opiszę oraz ocenię i książkę, i film.


      Próby Ognia to druga część trylogii Więzień Labiryntu. Czekałam pół roku żeby ją przeczytać, bo chciałam książkę z filmową okładką (pierwszą też mam z filmową) i muszę powiedzieć, że... było warto ^^ Myśl przewodnia brzmi: Labirynt był tylko początkiem. Czas na Próby Ognia - Walcz albo giń.
     Książka niesamowita. Zaczyna się od tego, że Streferzy są w dormitorium i myślą, że są już bezpieczni. Jednak DRESZCZ ma dla nich kolejny test. Teresa znika, a do chłopaków dołącza Aris, który był odpowiednikiem Teresy w drugim Labiryncie, gdzie znajdowały się same dziewczyny. Po kilku dniach Departament Rozwoju Eksperymentów wysyła ich na Pogorzelisko - najbardziej spalaną część Ziemi, gdzie grasują Poparzeńcy - ludzie zarażeni prze Pożogę w różnym jej stadium. Mają dwa tygodnie na dotarcie do Bezpiecznej Przystani, która znajduje się sto sześćdziesiąt kilometrów na północ. W czasie wędrówki ginie Winston i jeszcze kilku sztamaków, których imiona nie są wymienione. W swojej wędrówce muszą przejść przez miasto, gdzie zsyłana jest większość Poparzeńców. Spotykają tam Jorge'a i Brendę, którzy pomagają im przejść przez miasto i dają pożywienia w zamian za lek, który Streferzy mają otrzymać, gdy dotrą do Bezpiecznej Przystani. Newt (♥♥♥♥) "skleja" całą drużynę, uspokaja ich i próbuje dodawać im otuchy, Minho (♥♥) ze swym niewyparzonym językiem, ogromną odwagą i walecznością zostaje przywódcą, a Tomas... no on ma być zabity przez Grupę B. Ale fani Tommy'ego nie muszą się martwić - tę część przeżyje, mimo napotkanych trudności.
     Dla mnie ta książka jest jedną z najlepszych. Ciekawa fabuła, nieprzeciętne teksty i odzywki oraz tajemnica Po co to robimy?. Książka daje do myślenia między innymi o tym czy postępując właściwie zawsze postąpimy dobrze oraz czy dobro ogółu naprawdę jest ważniejsze od życia garstki ludzi.
     Więc jeśli ktoś lubi tabuny akcji, porażenia piorunem, książki o post-apokaliptycznej Ziemi czy też Ogay zamiast Okay jak najbardziej polecam :*


     Myśl przewodnia filmu brzmi Labirynt był tylko początkiem i mimo tego, że film baaaardzo się różni od książki, jest świetny.
     W filmie Streferzy uciekają z ośrodka, do którego zabrano ich po ucieknięciu z Labiryntu. Od razu mówię - ci ludzie, którzy ich zabrali byli częścią DRESZCZu! (jakby ktoś nie czytał książek, a tylko ogląda filmy). Teresa cały czas jest z chłopakami, po za tym w filmie ukazane jest, że było więcej niż dwa Labirynty. Na Pogorzelisku też spotykają Jorge'a i Brendę, a po zastanowieniu uznaję, że najbardziej zmienili koniec. Zmienili również to, że szukali Stowarzyszenia Prawej Ręki, które odbijało Odpornych, Grupa B ich nie ścigała, Teresa zdradziła Toma, ale w inny sposób niż w książce, ale jako film, a nie ekranizacja to niesamowity ;)
     Zapraszam do obejrzenia filmu, pomimo tyyyluuu zmian w fabule, bo nie jest to najgorsza ekranizacja książki. Najgorszą jest Percy Jackson i bogowie olimpijscy: Złodziej Pioruna, bo książka ma świetną fabułę, błyskotliwy humor i pełno akcji, a film to ma tylko ten sam wątek i bohaterów, którzy są w innym wieku! Jednak o tym innym razem (:

    W sumie... czemu nie? Naprawdę mam takie marzenie, ale jest bardzo trudne do spełnienia, szczególnie w moim przypadku, przede wszystkim dlatego, że wielu rzeczy się boję.

     Ignorancja się szerzy i dotyczy nie tylko drugiego człowieka. Dotyczy także tego czego słuchamy, czytamy czy widzimy.
     Myślę, że wstęp jest w miarę dobry, więc przejdźmy do treści.
     Po ukazaniu się w Polsce filmu "Gwiazd Naszych Wina" sprzedaż książek o tymże tytule zdecydowanie wzrosła. Ale dlaczego? Bo film był tak dobry? Bo był bardzo wzruszający? Nie wiem. Osobiście ani książka, ani film za bardzo mi się nie podoba, ale książkę przeczytałam dwa lata przed tym, jak powstał film. Gdy pojawił się film zapanowała moda na GNW, "Okay? Okay.", "Maybe "Okay" will be our "Always"?", itd. Ale gdyby dziewczynę, która nigdy wcześniej nie czytała książek, a przeczytała "Gwiazd Naszych Wina", zapytać o czym jest ta książka odpowiedziałaby zapewne o miłości. A o czym jest naprawdę? Owszem o miłości dwojgu młodych ludzi, ale również o tym jak ludzie chorzy na raka odczuwają niektóre rzeczy, jak ciężko jest ich rodziną oraz o tym, że coś o czym marzyliśmy nie jest takie w rzeczywistości (spotkanie z van Houtenem). Wiele osób ignoruje sens książki, a przecież autor zawsze ma coś do przekazania, czyż nie?